Het was een drukke week. Niet op filmvlak, maar op alle andere (totaal oninteressante) vlakken. Dit wordt dus een kort, beknopt nummer.
Film numero uno: Grave of The Fireflies. Het is de eerste, en meteen ook de beste film van de week. Een machtig ontroerend beeld over twee kinderen in een door oorlog geteisterd Japan. Dit is animatie zoals het moet. Geen familiefilm, maar een heel doordachte exploratie van serieuze zaken die door de stijl van het medium benadrukt worden. Om eerlijk te zijn: ik heb een hart van steen. Ik kijk meer naar films dan dat ik ernaar luister (het verschil komt nog aan bod in een toekomstige blog), dus ik kan mij niet herinneren dat ik ooit geweend heb bij een film. Grave of The Fireflies kwam dicht in de buurt, maar is nipt niet verder geraakt dan waterige oogjes. Mocht ik de film nu niet met een vriend bekeken hebben, was ik waarschijnlijk verdronken in mijn eigen tranen.
Ook ontroerend, maar niet overdreven pakkend, was The Elephant Man op woensdag. Ik blijf mijn bedenkingen hebben omtrent de boodschap van de film, maar afgezien van dat is het naar mijn mening één van de beste 'lynchiaanse' films. Een surrealistische touch is iets wat ik altijd al heb kunnen appreciëren en omdat we nu toch bezig zijn: Un Chien Andalou op woensdag. Surrealisme op zijn surrealistisch. Het is zo dat ik nooit echt heb kunnen 'genieten' van deze kortfilm, maar dat neemt niet weg dat het enorm interessant is. De impact op de gevoelsrust is uitermate krachtig. Zelfs zo erg dat de beelden voor lange tijd blijven rondspoken in je gedachten. Om te bekomen had ik dan ook behoefte aan iets luchtiger. Op dezelfde dag: The General, het meesterwerk van Buster Keaton. De muziek alleen al maakt dit tot een must-see. De speciaal gecomponeerde muziek dendert op het ritme van de trein, aan hetzelfde tempo van de geweldige slapstick-humor die 'The great stone face' op je afvuurt. Met momenten buikpijn van het lachen, met momenten een zodanige glimlach dat je kaakspieren ervan scheuren. Persoonlijk verkies ik de Chaplin-klassiekers boven de Keaton-klassiekers, maar dat neemt niet weg dat The General een topper van jewelste is.
Over de persscreening van Epic op vrijdag ga ik niets zeggen, want die zal uitvoerig besproken worden in mijn review. Als deze gepubliceerd is, zal ik hem hier linken.
En we zijn rond. Ja, dat was alles van deze week. Op moment van schrijven schuif ik de dvd van Kurosawa's Rashômon in de speler, maar die zal niet besproken worden. Het markeert het begin van iets wat ik de wereldcinema-marathon ga dopen. In voorbereiding op een toekomstige blog, zal ik over de komende anderhalve week een heleboel wereldklassiekers (her)bekijken. Gaande van jaren '30 Franse Cinema, tot jaren '60 Zweedse cinema. Bereid je dus maar voor op een uiterst druk nummer van Filmweek dat er binnen zeven dagen aankomt.
Mijn favoriete films van de week zijn duidelijk afgelijnd in de blog zelf, dus no surprises here:
Films van de week: Grave of The Fireflies en The General
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten